Bedrijfswiskundige Seada van den Herik werd op haar 38ste directeur van Regiobank, daarna van Reaal Leven en vervolgens CEO van Zwitserleven, tot vorig jaar. Openhartig vertelt ze over haar loopbaan in grand café De Bosbaan, waaraan ze als voormalig WK-roeier veel herinneringen heeft. ‘Ik hoop dat ik een voorbeeld kan zijn voor andere vrouwen.’
Het blad Management Team verkoos je drie keer tot Goudhaantje, omdat je al jong topfuncties bekleedde. Hoe heb je dat voor elkaar gekregen? “Ik denk dat ik veel geluk heb dat ik mijn moeder als voorbeeld had. Mijn moeder Letty Raaphorst was afdelingshoofd bij het Ministerie van Sociale Zaken. Ze heeft gestudeerd aan de VU, altijd gewerkt, ook toen ze kinderen kreeg. Het is als vrouw in het bedrijfsleven lastig om inspirerende rolmodellen te vinden. Ik hoop dat ik zelf een voorbeeld kan zijn voor andere vrouwen, dat ik laat zien dat het kan: als vrouw een topfunctie bereiken op een manier die bij je past. En dat ik laat zien dat er ook leuke mensen in de financiële wereld werken!”
‘Ik heb veel nadruk gelegd op klanttevredenheid. Daar ben ik trots op’
CEO worden, hoe doe je dat? “Rond 2007 was ik als programmamanager verantwoordelijk voor de integratie van Zwitserleven in SNS Reaal, dat Zwitserleven had gekocht. Toen dacht ik: als ik nu toch bestuurstaken aan het vervullen ben, wil ik ook graag die bestuurstitel. Maar het lukte steeds niet om directeur te worden. Na een paar teleurstellingen heb ik de hulp van een coach ingeschakeld. Van haar leerde ik dat ik niet steeds zo quasibescheiden hoef te zijn, of grapjes over mezelf hoef te maken. Ik leerde mezelf meer te laten zien. Mijn beeld van een typische bestuurder was altijd een heel kalm en rustig persoon, en het maakte me weleens onzeker dat ik dat niet was. Nu ben ik blij dat ik iemand ben met veel energie, doorzettingsvermogen en met oog voor mensen en techniek. Nauwkeurigheid en geduld zijn mijn minder sterke kanten, dus werk ik graag samen met anderen die daar goed in zijn. Deze inzichten hebben me veel zelfvertrouwen gegeven. En het werkte: in 2010 werd ik directeur van RegioBank, 2012 van Reaal Leven en in 2014 CEO van Zwitserleven. Tijdens mijn bestuursjaren heb ik veel nadruk gelegd op de klanttevredenheid. Die is de laatste jaren omhooggegaan bij alle bedrijven waar ik heb gewerkt. Daar ben ik trots op.”
Je kreeg ook kritiek: Volkskrant-redacteur Toine Heijmans confronteerde je in een interview met zijn woekerpolis. De kosten zouden veel te hoog zijn. Hoe zie jij dat, als bedrijfswiskundige en voormalig directeur? “Ik heb zelf nooit beleggingsverzekeringen verkocht. Ik kon alleen zorgen dat de afgesproken vergoedingen voor te hoge kosten goed werden afgehandeld en dat klanten konden overstappen naar verbeterde producten, en ik vind dat we dat netjes hebben gedaan. De rendementen van de afgelopen jaren waren inderdaad niet wat we verwachtten rond de eeuwwisseling, maar je moet niet vergeten dat rond de eeuwwisseling de bomen nog tot in de hemel leken te groeien. De aandelen hadden het net twintig jaar heel goed gedaan. Als je destijds op een feestje vertelde dat je een gewone hypotheek had in plaats van een beleggingsverzekering-hypotheek, werd je in je gezicht uitgelachen. Niemand vermoedde dat de koersen zo zouden dalen.”
‘Na een paar teleurstellingen heb ik de hulp van een coach ingeschakeld’
Heb je in je werk nog iets aan je studie Bedrijfswiskunde en Informatica? “In mijn functie moet je je als vrouw toch altijd wat meer bewijzen. Als ik mannelijke collega’s vertel wat ik heb gestudeerd, merk ik dat ze meteen meer respect voor me hebben. Die kan wel wat, denken ze dan blijkbaar. En voor mijn werk is het heel handig als je makkelijk formules en berekeningen begrijpt. Ik was afgelopen week op een Singularity-event in Amerika, waar veel technische en complexe lezingen werden gegeven, en ik kon alles volgen. Ik miste soms zelfs meer diepgang. Je leert in een bètastudie niet alleen werken met getallen en modellen, maar ook abstract en conceptueel denken, en vooral daar heb ik veel aan gehad. Studenten die nog moeten kiezen raad ik dan ook met klem aan: als je goed kan leren, kies dan een bètastudie.”
Wat voor student was je? “Ik heb als student intensief geroeid bij Okeanos en twee keer aan een WK meegedaan. Hiervoor moest ik twee keer per dag trainen, zes dagen per week. Om zeven uur ’s ochtends zat ik op de fiets en om zeven uur ’s avonds was ik thuis. Veel gefeest heb ik dus niet, maar ik ben heel erg blij dat het me gelukt is het roeien en mijn studie te combineren. Ik had het allebei even hard nodig: van alleen studeren werd ik te onrustig, maar alleen roeien kon ik ook niet. Mijn hersenen moesten wel af en toe ‘aan’. Ik was een behoorlijk brave student, denk ik. Ik ging altijd naar colleges en heb volgens mij één tentamen herkanst. Een wild liefdesleven zat er ook niet in, want ik had mijn huidige man net voor mijn studie ontmoet. Goede keus, maar een behoorlijk slechte timing, eigenlijk, haha!”
Waarom ben je weg bij Zwitserleven? “Zwitserleven is vorig jaar overgenomen door het Chinese bedrijf Anbang. Er is toen voor een andere bedrijfsindeling gekozen met minder bestuurslagen. Dat biedt natuurlijk ruimte voor nieuwe kansen voor de organisatie en mijzelf, maar is ergens ook jammer, want mijn werk als CEO van Zwitserleven paste goed bij me. Ik vind het het mooiste financiële merk, omdat het ‘Zwitserleven Gevoel’ een heel duidelijke identiteit is. Ook vind ik dat Zwitserleven haar doelen zoals duurzaamheid concreet waarmaakt, door bijvoorbeeld duurzaam te beleggen.”
Waar hoop je nu terecht te komen? “Ik houd van uitdagingen, dus ik wil een bestuursfunctie bij een bedrijf dat voor een grote verandering staat. En ik houd me graag bezig met conceptuele en complexe zaken. Een tandpastafabriek besturen zou niets voor mij zijn. De financiële sector of de ICT zijn wel heel interessante terreinen, omdat daar heel veel in gaat veranderen. De bankwereld zoals die er nu uitziet, bestaat straks niet meer.”
