Inmiddels zijn er meer dan 100.000 VU-alumni. Waar kwamen ze na hun studie terecht? In deze rubriek portretteren we drie alumni die dezelfde opleiding deden. Deze keer alumni archeologie.

‘Geen baan in de archeologie? Ik dacht: dat zullen we nog weleens zien’

Je bent pas gaan studeren nadat je al twee banen had gehad.Waarom toen pas? “Ik wilde vanaf mijn zeventiende al studeren, maar daar hadden mijn ouders niet de financiële middelen voor. Zij boden de secretaresseopleiding Schoevers aan. Na tien jaar werken had ik genoeg verdiend om mijn grote wens te vervullen en naar de universiteit te gaan.”

Hoe kwam je tot je studiekeuze? “Ik heb sinds mijn negentiende elke zaterdag opgravingen gedaan in Haarlem, twintig jaar lang. Toen ik ging studeren, twijfelde ik tussen archeologie, waar ik inmiddels al behoorlijk wat van af wist, en kunstgeschiedenis, voor mij een nieuw terrein. Op de VU waren deze twee richtingen gecombineerd in ‘kunstgeschiedenis en archeologie’. Voor mij de ideale oplossing.”

Was het moeilijk om werk te vinden in je studierichting? “De eerste dag van de opleiding werd al tegen ons gezegd: ‘Denk maar niet dat je hier een baan in kunt vinden.’ Terwijl ik er net een goede baan voor had opgezegd. Maar ik dacht: dat zullen we nog wel eens zien. En ik heb na mijn studie altijd leuk werk gehad in dit vakgebied.”

Wat doe je nu? “Ik ben projectleider bij de afdeling Presentaties van het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden. Per jaar krijg ik verschillende tentoonstellingen onder mijn hoede. Ik zorg er samen met het projectteam voor dat ze binnen de tijd en het budget worden gerealiseerd. Daarnaast vraag ik subsidies aan en schrijf en redigeer ik tentoonstellingsteksten. En voor de tentoonstellingen mag ik regelmatig naar het buitenland. Voor onze volgende tentoonstelling ga ik bijvoorbeeld naar musea in Turijn, Parijs en Londen, om te onderzoeken of we daarvan objecten kunnen lenen.”

‘We sliepen op veldbedden in een leegstaande school’

Wat houdt jouw werk in? “Ik ben leidinggevende bij het CAOP, een kennis- en dienstencentrum voor arbeidszaken in het publieke domein. De belangrijkste taak van ons team is bijdragen aan een goed functionerende arbeidsmarkt in het mbo, hbo en wo. Samen met vakbonden en werkgeversorganisaties zorgen we dat er genoeg goede werknemers zijn. We ondersteunen bijvoorbeeld schoolbesturen in het primair onderwijs bij het samen in dienst nemen van invalkrachten.”

Hoe kom je vanuit archeologie in deze baan terecht? “Voor ik aan archeologie begon, had ik al andere studies gedaan: een propedeuse toegepaste onderwijskunde en een doctoraal toegepaste communicatiewetenschap aan de Universiteit Twente. Archeologie ben ik gaan doen omdat ik meer inhoudelijke verdieping wilde. Tegelijk met deze studie begon ik ook met beleidswerk voor de onderwijssector. Ik heb nog overwogen om in de archeologie te promoveren, tot ik na mijn bachelor mijn eerste kind kreeg. Op dat moment had ik al een leuke baan bij het CAOP en ik besloot voor deze loopbaan te kiezen.”

Wat was het hoogtepunt van je studietijd? “Het veldwerk in Zuid-Italië. Elke zomer deden we vier weken onderzoek in Apulië. Daar sliepen we op veldbedden in een school die leegstond tijdens de zomer. Eten deden we aan de schooltafels en we verzamelden ’s ochtends in de gymzaal. Door deze setting had het wel iets weg van een lang schoolreisje. Het waren avontuurlijke weken, omdat je nooit wist wat je die dag zou ontdekken. Toen mijn dochter bijna twee was, ben ik nog een laatste keer meegegaan, om deze mooie tijd nog één keer te beleven.”

‘Ik doe archeologische duikprojecten van Schotland tot Zuid-Afrika’

Is jouw werk zo avontuurlijk als het klinkt? “Het is net een spannend jongensboek inderdaad! Ik doe archeologische duikprojecten in het buitenland, van Schotland tot Zuid-Afrika en van Frankrijk tot Oman. Ik duik zelf, of ik ben op een andere manier betrokken. Een mooi voorbeeld is het Gnalic project in Kroatië. Daar duiken we op een interessant wrak van een groot handelsschip dat in 1583 verging en op 30 meter diepte ligt. Het zit vol lading die was bestemd voor de sultan van Constantinopel. Boeiend wetenschappelijk onderzoek! Ik heb in 2012 mijn eigen bedrijf opgezet, Maritime Research & Consultancy, waarin ik projecten in opdracht doe, maar ook zelf fondsen werf om met universiteiten samen projecten te doen.”

Je hebt ook economie gestudeerd. “Ja, en daarna vijftien jaar met veel plezier gewerkt bij bedrijven als KPN en Johnson & Johnson. In 2003 volgde ik mijn andere passie: ik stopte tijdelijk met werken en ging archeologie studeren aan de VU en tegelijkertijd in Leiden. Nu combineer ik de kennis uit beide werelden: mijn zakelijke kennis en netwerk komen goed van pas.”

Hoe zag je studentenleven eruit, als oudere student? “Ik vond heel erg leuk. In mijn jaar zaten naast twintigers meer mensen die al (wat) ouder waren, het was een gemêleerd gezelschap. Maar ik kon met alle studenten goed opschieten hoor, het is maar net hoe je jezelf opstelt. Naast samen studeren, deden we ook buiten de studie om leuke activiteiten én het veldwerk was geweldig. Ook nu werk ik vaak met buitenlandse studenten, ik heb altijd een leuke tijd met ze.”

Aan welke docenten heb je mooie herinneringen? “Douwe Yntema en Nico Roymans. Douwe, hij is met pensioen inmiddels, was zó sympathiek en behulpzaam. Hij schreef een prachtige letter of recommendation voor me terwijl ik nog maar tweedejaars was, toen ik aan een project in Amerika wilde meedoen. Nico was mijn scriptiebegeleider. Buitengewoon kundig en intelligent, hij heeft heel veel kennis, ook over onderwerpen waaraan hij niet werkt. Aan beiden heb ik warme herinneringen!”

> Maak als archeoloog een trip down memory lane met dit artikel over een reünie van archeologie-alumni op de VU.