Als je boven het maaiveld uitsteekt, val je op. Met dat credo kreeg Andrea Travaglia direct na haar studie een baan als gastonderzoeker bij een innovatief UvA-project dat educatie en training toepast voor archeologisch en natuurlijk erfgoed. Niet in Italië, waar haar roots liggen, of Adelaide, waar ze geboren werd, maar in Amsterdam.
Cultuurbehoud en natuurbehoud… Help me eens met de link met archeologie. “Ja, bij archeologie denken mensen al snel aan potscherven en opgravingen en dat soort dingen. Maar voor mij is het verschil met culturele antropologie niet zo groot. Om te beginnen: zonder culturele reproductie hadden we als archeologen natuurlijk maar weinig om op te graven.
“Wat is opgegraven, kan worden geborgen of op de plek bewaard worden voor toekomstige generaties. Je zoekt juist naar overblijfselen van wat mensen ooit maakten. Je wilt inzicht krijgen in hoe mensen leven of leefden en hoe dat in vergelijking staat tot met hoe we vandaag de dag leven en welke impact dit mogelijk heeft op de dag van morgen.
“Als je iets wilt begrijpen van mensen uit het verleden, kan dat alleen maar mogelijk gemaakt worden door ook het landschap te leren kennen waarin zij leefden. Bescherming van het landschap en haar culturele en natuurlijk bronnen zijn daarbij net zo belangrijk. In dit project proberen we te zoeken naar manieren waarop dit elkaar kan versterken.”
En waar gaat dit project dan precies over? Het is een Europees project, waarbij we net zijn begonnen met de basiswerkzaamheden. Het doel is het verbeteren van de vaardigheden voor ‘groene banen’ waarbij we uiteindelijk ‘groene werkplekken’ creëren voor mensen met een achtergrond in de sectoren archeologie en natuurlijk erfgoed. Het integreren van begrip voor milieubelasting van archeologisch erfgoed en het belang van natuurlijk erfgoed binnen (beroeps-)opleidingen is hierbij van groot belang. In Nederland zijn er in vergelijking met het Verenigd Koninkrijk en Australië weinig mogelijkheden om deel te nemen aan archeologische projecten Er zijn genoeg fanatieke hobbyisten: mensen die met een metaaldetector of een verrekijker de natuur in trekken die geïnteresseerd zijn in het milieu, waarbij ze graag onderdeel uitmaken van een gemeenschap. Het is wellicht een goed idee om deze mensen te betrekken bij archeologische projecten.”
Deze baan komt erg snel na je studie. Sterker nog: officieel ben je nog niet afgestudeerd. Had je geluk? “De ceremonie is volgende maand pas, maar ik ben wel al helemaal klaar. Mijn afstudeerbegeleider wees me op dit project. Ik heb bij de VU altijd hard gewerkt en daardoor viel ik waarschijnlijk op.
“Ik vind het belangrijk om mijn best te doen. Ik deed bij colleges bijvoorbeeld altijd actief mee aan discussies. Daardoor leggen mensen sneller en meer contact met je. Ik heb nooit zo op mijn carrière gelet. Ik ben gaan doen wat ik interessant vond en dat was archeologie. Maar ik heb me nooit afgevraagd wat ik daar later mee wilde worden. De banen die je ermee kunt krijgen, bestaan nu nog niet, dacht ik altijd. Pas toen Heleen (Andrea’s afstudeerbegeleider, red.) mij op een project wees , dacht ik: ja, dat wil ik!”
Hoe kijk je terug op de VU? “Ik heb een aantal fantastische docenten leren kennen, zoals Heleen van Londen, Sjoerd Kluiving en Hans Renes, die ik bewonder om hun ruime kennis en hun mooie verhalen. Eigenlijk was het enige minpunt dat er relatief veel literatuur alleen maar in het Nederlands te vinden was, terwijl de master in het Engels gegeven werd. Maar complimenten voor iedereen die rekening met me hield en me daar waar nodig kon helpen met het beter begrijpen van de Nederlandse taal. Ik kijk met veel plezier terug op alle gesprekjes die ik met mensen heb gehad. Had je net college gehad, dan bediscussieerde je de stof met elkaar.”
Spreek je inmiddels Nederlands? “Ik oefen. De discussies waren vooral in het Engels met andere Nederlandse en expat-studenten. Nederlandse studenten zijn wat verlegen, of ze voelen zich misschien wat onbeholpen met hun Engels. Maar dat is echt onterecht omdat iedereen hier uitstekend Engels spreekt. Maar ik wil wel beter Nederlands leren. Nederland is een fantastisch land.”
Daarover gesproken… hoe kwam je hier terecht? “Mijn opa en oma kwamen uit Italië, maar ik ben opgegroeid in Adelaide. Mijn man werkt bij een software developer en zijn werkgever heeft naast Sydney vestigingen in Amsterdam en Chicago. Ik heb Amsterdam opgezocht in een reisgids en deed wat online research. Het zag er zo gezellig uit! En het ligt dicht bij alles: je bent in een paar uur in Brussel of Parijs. Dus we hoefden niet zo lang na te denken toen we de keuze maakten. Het bevalt hier heel goed!”
