Inmiddels zijn er meer dan 100.000 VU-alumni. Waar kwamen ze na hun studie terecht? In deze rubriek portretteren we drie alumni die dezelfde opleiding deden. Deze keer alumni politicologie.

‘Ik durfde Hans van den Heuvel niet als begeleider te vragen’

Wat vond je leuk aan politicologie? ‘De kleinschaligheid: we begonnen met twintig studenten. Ik kwam als enige van mijn middelbare school naar de VU, maar maakte zo al snel vrienden. En we kregen veel ruimte voor keuzevakken.’

Wat sprak je minder aan? ‘Soms vond ik politicologie te veel lijken op een spel. Bij debatten zag ik hoe medestudenten moeiteloos met veel overtuiging en felheid eerst de ene, en vervolgens een tegengestelde mening verdedigden. Ook waren sommige studenten wel erg bezig met zichzelf profileren en met ‘winnen’. Niet alleen in debatten, maar ook met cijfers.

Ik koos voor de specialisatie bestuurskunde: het gestructureerd nadenken over het oplossen van maatschappelijke problemen, wat daaraan bijdraagt en wat juist niet, sprak mij veel meer aan.’

Aan welke docent heb je goede herinneringen? ‘Hans van den Heuvel. Dat vond ik nou een echte “professor”: een man op leeftijd, in driedelig pak en met veel passie voor zijn vak. Ik weet zeker dat ik Politieke theorie vooral leuk vond doordat hij zo enthousiast lesgaf. Maar hij was ook altijd druk-druk-druk. Dus voor mijn afstudeeronderzoek over integriteit, zijn specialisme, durfde ik hem niet goed als begeleider te vragen. Na mijn afstuderen kwam hij naar me toe en zei hij dat hij mijn onderzoek gelezen had. “Mijn complimenten,” zei hij toen, “maar jammer dat je niet bij mij bent afgestudeerd.”’

Wat doe je nu? ‘Ik ben onderzoeker en adviseur bij Movisie, een kennisinstituut voor het sociaal domein. In opdracht van voornamelijk gemeenten en ministeries verzamelen en valideren we kennis over sociale vraagstukken. Bijvoorbeeld over de effectiviteit van sociale interventies bij eenzame ouderen, het LHBT-beleid, mantelzorg of huiselijk geweld. Zeer divers dus. We werken nauw samen met de praktijk, zodat de kennis vooral ook praktisch toepasbaar is. De laatste jaren houd ik me veel bezig met sociale wijkteams: met een collega deed ik een landelijke peiling over hoe de teams georganiseerd zijn, waar ze tegenaan lopen en of ze de beleidsdoelen bereiken.’ (FS)

‘Ik ben op plekken geweest waar ik anders nooit zou komen’

Wat doe je voor werk? ‘Ik ben hoofdredacteur bij ING. Ons redactieteam verzamelt dagelijks relevante verhalen voor medewerkers, klanten en journalisten. Ik zorg dat we de juiste vorm kiezen en dat we zo veel mogelijk inhaken op de actualiteit. Afgelopen maanden was de bitcoin bijvoorbeeld veel in het nieuws. Wij schreven daarover blogs vanuit onze expertise om klanten meer achtergrondinformatie te geven.’

Hoe ben je vanuit politicologie bij deze baan gekomen? ‘Politicologie heb ik niet afgemaakt. Mijn studietijd was een ontdekkingsreis, waarbij het studeren er nogal bij inschoot. Op een gegeven moment wilde ik gewoon aan het werk. Ik begon met een simpel telefoonbaantje bij de Postcode Loterij. Ik organiseerde er onder andere events. Later werden dat congressen, voor een congresbureau, en tijdens die baan heb ik een opleiding PR, woordvoering en communicatie gedaan. Bij ING ben ik ook begonnen als woordvoerder.’

Wat was het hoogtepunt van je studietijd? ‘Moeilijk kiezen. Ik werkte veel in Pier10, een restaurant dat eind jaren tachtig heel populair was. Dan stond ik te bedienen terwijl de Jackson 5 kwamen eten, of de Red Hot Chili Peppers. Ook zat ik bij het VU Corps, tegenwoordig het LANX. Dat was wel een taboe trouwens, bij politicologie: een vereniging werd gezien als iets voor rechtse ballen. Maar met mijn dispuut heb ik veel hilarische momenten meegemaakt en ben ik op plekken geweest waar ik anders nooit zou komen. Zo gingen we tijdens een lustrum op Kreta op bezoek bij de bisschop en bij de NATO Missile Firing Installation, waar ze raketten testten. Dat hadden dispuutgenoten geregeld, gewoon door een goede brief te schrijven.’

21 maart zijn de gemeenteraadsverkiezingen. Heb je daar zelf nog iets mee? ‘Ik ben nog een tijdje bestuurslid geweest voor de PvdA in De Baarsjes, en later in De Pijp. Nu ben ik gewoon lid. En natuurlijk ga ik 21 maart stemmen!’ (FS)

‘Het is niet toevallig dat ik bij Amnesty terecht ben gekomen’

Wat doe je voor werk? ‘Ik ben medewerker mensenrechteneducatie bij Amnesty International. Daar coördineer ik een netwerk van zo’n 550 gastdocenten die les geven op basis- en middelbare scholen. Ook houd ik me bezig met de ontwikkeling van workshops en gastlessen.’

Hoe ben je bij Amnesty terechtgekomen? ‘Ik ben direct na mijn bachelor aan het werk gegaan. Tegen het einde van m’n studie was ik nog erg zoekende: straks ben ik klaar met mijn scriptie, en dan? Daarom ging ik op zoek naar een baan waarmee ik structureel iets kon betekenen voor de maatschappij. Zo kwam ik als vrijwilliger bij Amnesty terecht. Toen daar een functie vrijkwam, heb ik gesolliciteerd en de dag voor de diploma-uitreiking tekende ik mijn contract.’

Komt je studie nog van pas? ‘Tijdens mijn studie heb ik me altijd beziggehouden met de vraag: wat kan ik met deze kennis de praktijk? Ik ben iemand die iets leert en het meteen wil toepassen. Het is dan ook niet toevallig dat ik bij een organisatie als Amnesty terecht ben gekomen: daar kan dat. Ik heb nu een heel praktische manier gevonden om iets te doen met de kennis die ik in mijn studie heb opgedaan.’ (MT)